Όταν "τρως" τέσσερα τεμάχια σε ένα παιχνίδι ποδοσφαίρου, συνηθίζεται να βάζεις το κεφάλι κάτω (κυριολεκτικά), να πεισμώνεις (που και που) και να βάζεις στόχο να μην το ξαναπάθεις ετούτο το χουνέρι. Συνηθίζεται, επίσης,  να ζητάς και μια συγγνώμη (στο τέλος πάντα) απο τον κόσμο που υποστηρίζει την ομάδα. Είτε είσαι παίκτης της, είτε προπονητής, είτε διοικητικό στέλεχος.

Όλα αυτά φαντάζουν αυτονόητα, ακούγονται ρεαλιστικά και μοιάζουν κατανοητά απο τον καθε ένα.

Απο τον καθε ένα;

ΟΧΙ! (μεγάλο όσο του '40)

Όπως θα έχετε αντιληφθεί μέχρι σήμερα, όλα τα παραπάνω ΔΕΝ ισχύουν για τον "ισχυρό άντρα" της ΠΑΕ. Τον επι σχεδόν δυόμιση δεκαετίες "ισχυρό άντρα" (άσχετο αν ο ίδιος δέν το ξέρει)...

Ο άνθρωπος με την Ελβετική παιδεία και το Βρετανικό χιούμορ (στην χειρότερη εκδοχή του), αποφάσισε για άλλη μια φορά να παίξει με τα ΜΜΕ, την αυτοπροβολή του, τα νεύρα μας, ακόμα -  ακόμα με την ιστορία αυτής της ομάδας.

Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά όλοι μας και να σχολιάσουμε όλοι μας ακόμα περισσότερα σχετικά με την εμφάνιση της ομάδας, σχετικά με το κάτω τα χεράκια, σχετικά με τις προπονητικές επιλογές, σχετικά με τα πάντα όλα.

Έρχεται, όμως, ρε φίλε αναγνώστη, αυτή η γ@m#Μεv# "ανακοίνωση" στο ημίχρονο για να σε στείλει αδιάβαστο:

Άς την πιάσουμε κομμάτι - κομμάτι απο την αρχή:

-Ένα μεγάλο συγνώμη στους φίλους του Ολυμπιακού: Δέν είδα κανέναν απο τους 15000 γαύρους του τηγανιού να δυσανασχετούν ή να στεναχωριούνται επειδή η ομάδα τους έριχνε 3 μπαλάκια στην αντίπαλη ομάδα. Πιθανότητα θεώρησαν πως με την αναλογία τερμάτων / τιμής εισιτηρίου βγήκαν και κερδισμένοι. 'Οσοι, δε, είδαν το ματς απο την TV πιθανότατα το άφησαν μέχρι τέλους, πήραν και μια μπυρίτσα  και το απόλαυσαν...

-που πήγαν να παρακολουθήσουν την ομάδα τους μ’ αυτό το συνονθύλευμα που λέγεται Ξάνθη: Μία μόνο παρατήρηση εδώ... Το συνονθύλευμα λέγεται Ξάνθη μόνο στα στραβά και ΠΑΕ Skoda Ξάνθη στα καλά; Λέω τώρα εγώ... Το συνονθύλευμα θα το εξετάσουμε αργότερα...

- όπως αυτή παρουσιάζεται στο α’ ημίχρονο: Είναι απο αυτές τις "πρωτότυπες" και "ευφάνταστες" ανακοινώσεις που εκδίδονται συχνάκις απο τον laptopman (ναι διεκδικώ την πατρότητα της έκφρασης) απο τότε που η τεχνολογία μπήκε στη ζωή του... Αλλα στάσου ρε boss... Μήπως θα ήταν πιο σοφό να την έβγαζες την ανακοίνωση ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ του παιχνιδιού; Λέμε τώρα... Γιατι αυτή η στρόγγυλη πόρνη μας έχει διδάξει πολλές φορές στο παρελθόν πως η εμφάνιση του ενός ημιχρόνου δέν είναι απαραίτητα αυτή που θα ακολουθήσει στο άλλο μισό. Πως ανατροπές έχουν γίνει σε παιχνίδια με μεγαλύτερη διαφορά τερμάτων. Απο υποδεέστερες του "Γολιάθ" ομάδες. Ή σε κρισιμότερα μάτς που παίζεται ακόμα και κούπα... Ή πως στο κάτω-κάτω η γ@m#Μεv# η ελπίδα πεθαίνει ΠΑΝΤΑ τελευταία. Εκτός κι αν ήσουν απολύτως σίγουρος, οπότε πάω πάσο...

- κι ένα εξίσου μεγάλο συγνώμη από τους φίλους της ομάδας μας: Που όσο πάει τους λιγοστεύεις; Που δέν βλέπουν κάτι να τους εμπνεύσει; Που την έχουν μυριστεί τη δουλειά χρόνια τώρα; Εξίσου μεγάλο; Μήπως θα έπρεπε να είναι τεράστιο; Μήπως να μήν το ζήταγες καθόλου γιατι με τον τρόπο που το έκανες κάποιοι (έστω και λίγοι) προσβλήθηκαν;

-για την τραγική αυτή εικόνα.: Το μόνο πράγμα στο οποίο συμφωνούμε. Όλοι.

-Θέλουμε να πιστεύουμε ότι δεν είναι αυτή η ομάδα μας.: Αυτή είναι.

Το συνονθύλευμα που λέγαμε παραπάνω (σ.σ: Συνονθύλευμα: συσσώρευση ανόμοιων πραγμάτων χωρίς οργανική σύνδεση), αχταρμάς κατα άλλους, μπ......ο κατα τον περισσότερο κόσμο, είναι (ώς είθισται στην πατρίδα μας) δημιούργημα του έχοντος και κατέχοντος. Αυτού που πληρώνει τη λυπητερή. Του ίδιου που (το λέω και θα το λέω συνέχεια) δήλωσε πως το μπ......ο, συγγνώμη το ρόστερ είναι πλήρες!

Μέχρι πρότινος είχα την ακλόνητη αίσθηση πως για τις περίεργες αλχημίες στο ρόστερ, στην εντεκάδα, στις αλλαγές, έφταιγε ο Μαντζουράκης (ή το φάντασμά του που πλανιόταν πάνω απο τα γήπεδα που αγωνιζόμασταν). Για τα φόρ που έπαιζαν χαφ, τα μπάκ που ξαφνικά γίνονταν εξτρέμ, για την επιμονή στο "αγγλικό" στυλ ποδοσφαίρου, για χίλια δυό...

Τελικά το έχω ξεκαθαρισμένο μέσα μου. Δέν φταίει ο μουστάκιας. Δέν το έχει κάνει πουθενά αλλού. Δέν το κάνει στην Καλλονή. Άν ήταν χούι του δέν θα του έφευγε έτσι...

Δέν είναι τυχαίο πως το έχουμε ξαναδεί το σκηνικό και με άλλους προπονητές. Ούτε πως το είδαμε τώρα. Επι Καραγεωργίου. Ο οποίος τόσα χρόνια δέν έκανε "πατέντες" στην Κρήτη...

Τυχαίο; Δέν νομίζω...

Συγγνώμη; Μήν την ζητάς αν δέν καταλαβαίνεις την έννοιά της...

Ποιός θα είναι ο επόμενος μετά τον Καραγεωργίου (που τουλάχιστον έφυγε ζητώντας μια ειλικρινή συγγνώμη); Ο επόμενος, ίσως, στον τηλεφωνικό κατάλογο απο "Κ"; 

Άει... χάσου... μυρμηγκάκι... 

Το να σου λέει κάποιος πως το ράστερ είναι πλήρες και στο παρα πέντε της μεταγραφικής περιόδου να σου σκάει δύο μεταγραφές ουσίας ακούγεται κάπως...

Όταν μάλιστα και οι δύο μεταγραφές ουσίας προέρχονται απο την Ιβηρική χερσόνησο και δη την Ισπανία, το αποτέλεσμα θυμίζει ισπανική υποχώρηση. Μή βιαστείτε να με κατακρίνετε... Η λέξη υποχώρηση δέν μπήκε για κακό. Τουλάχιστον όχι για όλους...

Ο Juanmi είναι ο γνωστότερος όλων (δεν είναι τυχαία η επιλογή της φωτό απο την εποχή της Λίβερπουλ), με αρκετά σκαμπανεβάσματα στην καριέρα του αλλα με περάσματα απο τεράστια ποδοσφαιρικά μεγέθη.

Ο Suarez απο την άλλη, χάφ με μεγάλα περάσματα απο Χιχόν και Λεβάντε (αλλα και απο Κίνα μεριά...).

Αμφότεροι ποδοσφαιριστές με παιδεία.

Η απόκτησή τους στέλνει μήνυμα προς όλες τις κατευθύνσεις:

Στους φιλάθλους οτι η διοίκηση πάλεψε μέχρι τελευταία στιγμή για την καλύτερη δυνατή ενίσχυση της ομάδας.

Στο τεχνικό επιτελείο, οτι δύσκολα θα βρεί δικαιολογίες πως δέν έχει παίκτες στο ρόστερ.

Στους ποδοσφαιριστές πως μπορεί να έχουμε φερέλπιδες νέους αλλα έχουμε και βλέψεις για κάτι καλύτερο στην πορεία του πρωταθλήματος (άρα τον νού σας ρεμάλια γιατι αν θέλετε θέση στην 11άδα θα "φτύσετε αίμα".

Είδωμεν!

Αφορμή για όσα θα διαβάσετε παρακάτω είναι ένα post που διάβασα πρίν απο λίγο στο facebook.
Με αφορμή μια συνέντευξη του Βασιλακάκη στο συνδρομητικό κανάλι της NOVA και την ατάκα "πρέπει να ξαναγίνει η έδρα μας φρούριο", η κουβέντα γύρισε στα 2000 διαρκείας που πούλησε η ΠΑΕ...
Ίσως για κάποιους τα πουλημένα διαρκείας μιας σεζόν να είναι δείγμα της συσπείρωσης του φίλαθλου κόσμου της Ξάνθης.
Να είναι, δηλαδή, τα πουλημένα διαρκείας ένα μέτρο της αγάπης προς την ομάδα. Ένα Αοξόμετρο σαν να λέμε...
Ίσως μάλιστα θα έπρεπε αυτό να εφαρμοστεί σε όλη τη λίγκα. Να λέμε για παράδειγμα πως η Ξάνθη έκοψε τόσα, ο ΠΑΟΚ περισσότερα (άρα τον αγαπούν περισσότερο οι φίλοι του) και πάει λέγοντας...
Στην κουβέντα μπήκε και το θέμα της στήριξης (ή όχι) των Ξανθιωτών προς την ομάδα... Και άλλα πολλά...
Ο δικός μου προβληματισμός; Το παλιό γήπεδο στο οποίο τον παλιό καλό καιρό δέν έπεφτε καρφίτσα... Τότε που η λέξη "διαρκείας" δέν υπήρχε στο λεξιλόγιο.
Τί άλλαξε απο τότε;
Τί άλλαξε απο την πρώτη χρονιά του Arena και των 4711 διαρκείας (sold out);
Τί ξενέρωσε τον κόσμο; Οι απαντήσεις είναι δύσκολες...
Η οικονομική ανέχεια; Σίγουρα. Βάλτε με το νού σας και τις τιμές των μεμονομένων εισιτηρίων και έχετε μια πρώτη εικόνα. Κάποτε το εισιτήριο είχε 500 δραχμές. Άντε στα ντέρμπι 1000. Τώρα σου ζητάνε 15€ και το πορτοφόλι είναι άδειο...
Τα φούμαρα; Πολλά κατα καιρούς. Δηλώσεις, στόχοι, μεταγραφές για τα μάτια, μεταγραφάρες που έφυγαν γιατι τα πάντα όλα έχουν την τιμή τους;
Έχουμε μια ΠΑΕ με σωστή οικονομική διαχείρηση.
Εντάξει. Και τί άλλο; Τον τίτλο της καλύτερη επαρχιακής ομάδας; Να τον βράσω...
Στόχους έχουμε; Να ξεκινάει η σεζόν και να μήν λέει ο καθένας το κοντό και το μακρύ του;
Έχουμε λέει ο ένας πλήρες ρόστερ. Πρέπει να γίνουμε φρούριο λέει ο άλλος. Δέν έχουν ταβάνι οι στόχοι μας λέει ο τρίτος (εντάξει δέν πάμε για ευρωπαϊκό τίτλο)...
Για σταθείτε βρε παιδιά...
Μήπως (τελικά) κάπου εκεί ξεκινάνε όλα;
Μήπως δέν φταίει το αοξόμετρο;
Μήπως κάποιος πρέπει να μας πεί ποιόν στόχο κυνηγάμε φέτος;
Του χρόνου;
Σε βάθος πενταετίας;
Τελικά έχει όραμα αυτή η ομάδα;

Δέν μπορεί... Όλοι μας κάπως έτσι θα αισθανόμασταν.

Απο τη μια η ομάδα την οποία υπηρέτησε έξι συναπτά έτη, και απο την άλλη η ομάδα την οποία φιλοδοξεί να υπηρετήσει (σπαστά) άλλα τόσα...

Εντάξει, επαγγελματίας είναι. Δέν λέω. Αλλά όσο να 'ναι υπάρχουν εκατέρωθεν φίλοι και γνωστοί. 

Στα του παιχνιδιού, τώρα. Η Ξάνθη της φετινής σεζόν καλείται να παρουσιάσει καλύτερο πρόσωπο απο αυτό της περυσινής. Αυτό είναι το πρώτο στοίχημα που καλείται να κερδίσει η ομάδα του Καραγεωργίου. Για να τα καταφέρει, χρειάζεται συνέπεια και συνέχεια, αρχικά στα εντός έδρας παιχνίδια. Σε αυτά που η απώλεια βαθμών πρέπει να λογίζεται ως άγνωστη λέξη.

Μπορεί να το κάνει; Για την ώρα δέν έχει δείξει τέτοια δείγματα.

Αντίθετα, ο σημερινός αντίπαλος έχει παρουσιάσει κάποια καλά δείγματα γραφής στο παιχνίδι του. Τόσο στη νίκη κόντρα στον Λεβαδειακό όσο και στο ισόπαλο 2-2 κόντρα στον Ατρόμητο. Αν μη τι άλλο σκοράρει!

Δέν ξέρω τι περιμένετε ή τι θέλετε οι περισσότεροι. Εμένα θα με ικανοποιήσει η νίκη με μισό μηδέν στο συγκεκριμένο ματς. Οποιαδήποτε ισοπαλία ή ήττα απο ομάδες αυτού του βεληνεκούς (αυτές που βράζουν στο ίδιο ζουμί με εμάς) είναι καταστροφική για τη συνέχεια...

Άν εξαιρέσει κανείς το γεγονός πως η μεταξύ μας "κόντρα" θα γράψει άλλη μια επικράτηση της Ξάνθης απέναντι στον Πανθρακικό, το συγκεκριμένο μάτς (ντέρμπι δέν έγινε ποτέ) θα περάσει στην ιστορία σαν ένα απο τα πιο βαρετά (ίσως και να κερδίζει τον σχετικό τίτλο...).

Ότι έγινε, έγινε στο πρώτο μέρος. Δύο ευκαιρίες του Πανθρακικού, άλλες τόσες της Ξάνθης (κλασσική βέβαια είναι μόνο αυτή του Μπέρτου) και το γκόλ στις καθυστερήσεις του Μαρίν... Όχι δέν κάνω λάθος! Ξέρω οτι το έβαλε ο Σολάρι. Πλήν όμως, αυτό το γκόλ είναι του Μαρίν. Θα μπορούσε να σουτάρει (όπως θα έκανε το 90% των ποδοσφαιριστών της λίγκας) αλλά προτίμησε να τελειώσει την επίθεση πασάροντας στον Αργεντίνο...

Άνοιξε λογαριασμό ο Σολάρι, όμως ο τίτλος του πολυτιμότερου πηγαίνει στον Μαρίν. Γι' αυτή και μόνο τη φάση. Γιατί έδωσε ένα τρίποντο που η ομάδα είχε απόλυτη ανάγκη!

Στα αρνητικά για την Ξάνθη; Η οπισθοχώρηση του Β' μέρους (αναγκαία ίσως) λόγω και του τραυματισμού του Μάνδαλου και η αρνητική (πάλι) εμφάνιση του Μαρσελίνιο. Ανόητη κίτρινη (για άλλη μια φορά) και ουσιαστικά μηδενική προσφορά σε παιχνίδι που καλείται να κάνει τη διαφορά...

Τα λέμε!

Ε ναί, λοιπόν!

Ήρθε η ώρα του τοπικού ντέρμπυ της Ξάνθης με τον Πανθρακικό.

Χρόνια ολόκληρα κρατάει αυτή η "κόντρα". Πραγματικά, όμως, πόσα ξέρουμε για τα ντέρμπυ; Απο πού προέρχεται ο όρος; Και γιατί στην ευχή τα λένε έτσι;

Ανατρέχουμε στην ελληνική wikipedia:

Μεταξύ μας τώρα... 

Καλά τα ντέρμπυ και καλή η προϊστορία, αλλα όπως είπαμε και πρόσφατα η προϊστορία ΔΕΝ παίζει στο γήπεδο. Συνήθως, τα ντέρμπυ τα κερδίζει αυτός που παίζει καλύτερα, ο πιο ήρεμος, ο πιο συγκεντρωμένος... 

Καλά τα λόγια και οι δηλώσεις για την ιστορία, τους φιλάθλους, αλλα στην τελική αυτό που ενδιαφέρει είναι οι τρείς βαθμοί.

Η Ξάνθη έχει ανάγκη αυτών των βαθμών. Το φετινό πρωτάθλημα ίσως αποδειχθεί δυσκολότερο απο όσο υπολογίζουμε...

Οι φωτογραφία έχει κάνει τον γύρο του διαδικτύου. Του εγχώριου τουλάχιστον...

Δέν είναι, αλλωστε, κάτι που συναντάς καθημερινά.

Η είδηση είναι γνωστή αλλα αξίζει να αναπαραχθεί άλλη μια φορά.

"Το λογότυπο του φιλανθρωπικού σωματείου "ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ", θα έχουν από εδώ και στο εξής στο στήθος τους, οι ποδοσφαιριστές του Απόλλωνα Σμύρνης.

Η ΠΑΕ ανακοινώνει ότι συμφώνησε με το σωματείο να διαφημίζεται στην φανέλα της ομάδας, μια συμφωνία καθαρά ανθρωπιστικού χαρακτήρα καθώς ο Απόλλωνας δεν θα εισπράξει κανένα χρηματικό ποσό.

Η ΠΑΕ Απόλλων Σμύρνης αποφάσισε να απαντήσει αρνητικά σε εταιρία που προσέφερε οικονομικό αντίτιμο προκειμένου να διαφημιστεί στην φανέλα της ομάδας καθώς πρόθεσή της είναι να αναδείξει και το κοινωνικό πρόσωπο που πρέπει να έχει ο αθλητισμός.

Σε μια περίοδο που τα κοινωνικοοικονομικά προβλήματα πλήττουν όλο και περισσότερο τον θεσμό της οικογένειας και κυρίως τα παιδιά θεωρούμε χρέος μας να προβάλουμε το έργο ενός σωματείου, του οποίου βασικός σκοπός είναι να στηρίξει τον θεσμό της οικογένειας και να συμβάλει οικονομικά αλλά και ψυχολογικά στην ανάπτυξη των παιδιών.

Η κρίση αξιών στην εποχή μας επηρεάζει όλους μας και αφορά όλους μας. Η παθητική στάση είναι δεδομένο ότι συνέβαλε και συνεχίζει να συμβάλει στην γενίκευση της και γι' αυτό η ΠΑΕ Απόλλων Σμύρνης αποφάσισε να αναλάβει δράση στον συγκεκριμένο τομέα με την προώθηση του έργου του συγκεκριμένου σωματείου".

Δέν είναι εύκολο να απορρίψει κανείς ποσό που καλύπτει το μισθολόγιο της ομάδας του για 6-7 μήνες...

Μπράβο στον Απόλλωνα!

Το έχει πεί ο Καβάφης. Καταντά τετριμμένο αλλά αξίζει να το θυμόμαστε πού και πού... 

"...να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος, 

γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις."

 Δεν το έχει γράψει τυχαία ο ποιητής. Βγαλμένο από τη ζωή είναι.

 Μοιάζει λιγάκι με την πορεία μας στο φετινό πρωτάθλημα. Μακρύς δρόμος που μόνο να μας διδάξει πράγματα μπορεί. 

Ναι, θα έχει περιπέτειες και ναι, θα γίνουν λάθη. Ίσως σαν αυτά της πρεμιέρας. Ίσως χειρότερα. Ίσως πάλι το ταξίδι να μας βγει σε καλό. Σημασία έχει να το απολαύσουμε. Μεγαλύτερη σημασία, όμως, έχει να ΜΑΘΟΥΜΕ απο το ταξίδι. 

Το να περιπλανιέσαι στα σαλόνια της μεγάλης κατηγορίας δεν αποτελεί αυτοσκοπό για της Ξάνθη. Για την όποια Ξάνθη. Γιατι αν δούμε σε βάθος χρόνου αυτό το ταξίδι της Ξάνθης στα μεγάλα σαλόνια, θα διαπιστώσουμε επιτυχίες, χαρούμενες στιγμές αλλα και λάθη. Επαναλαμβανόμενα... Αυτοσκοπός δέν είναι η επιτυχία στο ταξίδι. Είναι η αναγνώριση. 

Μου ήρθε σήμερα στο μυαλό η πορεία του Πύρρου Δήμα στους τέσσερις Ολυμπιακούς αγώνες που συμμετείχε. Βαρκελώνη, Ατλάντα, Σίδνεϊ, Αθήνα... Τρεις χρυσές παρουσίες, μια χάλκινη...

Θα τις θυμάστε, φαντάζομαι. Το ίδιο και ο ίδιος.

Είμαι, όμως, βέβαιος πως απο όλες αυτές τις στιγμές που έζησε, αυτό που θα θυμάται απο το ταξίδι του είναι αυτή η μοναδική στιγμή που ακολούθησε έπειτα απο την απονομή του χάλκινου μεταλλίου στην Αθήνα...

Ένα δεκάλεπτο standing ovation απο αυτά που δέν βλέπουμε κάθε μέρα. Η αναγνώριση για την προσπάθεια, για τα λάθη, για τις χαρές και τις λύπες. Για το ταξίδι.

Μια αναγνώριση που ο κόσμος αυτής της ομάδας "διψάει" να δώσει. Περιμένει με υπομονή πολύ καιρό. Δέν νομίζετε πως ήρθε η ώρα να γίνει;

Κάποιες φορές αναλωνόμαστε ως φίλαθλοι στο να αναλύουμε την προϊστορία ορισμένων ποδοσφαιρικών συναντήσεων. Κάτι που δεν είναι (κατ' ανάγκη) κακό. Λέμε πχ πως η Χ ομάδα είναι καταδικασμένη να ηττηθεί από την Ψ ομάδα γιατί δεν έχει φέρει ποτέ ένα θετικό αποτέλεσμα στους μεταξύ τους αγώνες.

Το παιχνίδι της Τούμπας είναι ένα από αυτά τα παιχνίδια. Όπου η φιλοξενούμενη Ξάνθη "δυσκολεύει παραδοσιακά" τον γηπεδούχο ΠΑΟΚ. Ενίοτε παίρνει και αποτελέσματα.

Το σημερινό παιχνίδι δείχνει για ποιόν λόγο ΔΕΝ πρέπει να χρησιμοποιούμε σαν "μπούσουλα" την προϊστορία...

Γιατί, δυστυχώς, η προϊστορία δέν παίζει μπάλα. Δέν φορά φανέλα, δέν σουτάρει, δέν σκοράρει, δέν αμύνεται... Η προϊστορία δέν μπορεί να εξηγήσει επιθετικές ή αμυντικές τακτικές. Ούτε για ποιόν λόγο αυτές υπάρχουν ή δέν υφίστανται.

Η προϊστορία δέν μπορεί να εξηγήσει τον λόγο για τον οποίο η Ξάνθη παρατάχθηκε στην Τούμπα (για ακόμα ένα παιχνίδι) χωρίς καθαρό επιθετικό. Δέν μπορεί να γνωρίζει τον λόγο για τον οποίο ο ΠΑΟΚ χρειάστηκε 25' για να μας "διαβάσει" και μετά να κάνει πάρτι...

Η Ξάνθη σήμερα δέν έπεισε ούτε τον εαυτό της πως θα μπορούσε να διεκδικήσει κάτι απο το μάτς.

Η Ξάνθη του πρωινού της 17ης Αυγούστου του 2013 του: "έχει ένα πανέτοιμο ρόστερ" μετατράπηκε σε: "μαριονέττες στο να κάνει ο ΠΑΟΚ ένα show"...
Είναι μόνο η αρχή. Υπομονή. Κρατάω αυτό που πέρασε στο facebook ο Μάκης Τζάτζος...

Εντάξει...

Τα ίδια λέμε και ξαναλέμε κάθε χρόνο.

Πρεμιέρα στην Greek Superleague (τρομάρα μας), εν μέσω ύφεσης, με τις εφημερίδες να επιμένουν για τους παικταράδες που ήρθαν και θα οργώσουν τα γήπεδά μας και τον Γιάννη Μόραλη (αυτός ντέ, ο πρόεδρος της λίγκας) να προτρέπει τους φιλάθλους να πάνε στο γήπεδο για να στηρίξουν τα... ελληνικά προϊόντα... (διαβάστε εδώ γιατί)

Για άλλη μια φορά, θα μιλήσουμε για τις "απάνθρωπες συνθήκες", για την παραλία που διάλεξαν οι περισσότεροι και πάει λέγοντας.

Στο ζουμί, ξεκινά ένα πρωτάθλημα που τον νικητή του (εκτός πάρα πολύ συγκλονιστικού απροόπτου) τον γνωρίζουμε, το οποίο για να αποκτήσει ένα κάποιο ενδιαφέρον θα πρέπει να έχει ένα "αντίπαλο δέος". Με αυτό το αντίπαλο δέος ξεκινά αύριο τις υποχρεώσεις της η Ξάνθη. Ένα δέος που (φοβάμαι) θα σπρωχθεί (είτε το αξίζει είτε όχι) απλά και μόνο για να υπάρξει πρωτάθλημα...

Αύριο, ο Ευρωπαίος ΠΑΟΚ του αρκετά υψηλού μπάτζετ, θα κοντραριστεί (;) με την Ευρωπαία Ξάνθη. Σε ένα παιχνίδι όπου ο υδράργυρος θα δείχνει 30 και κάτι και στην Τούμπα θα φυσάει ένα απαλό νοτιαδάκι. Ιδανικές συνθήκες για μια παγωμένη μπύρα. Όχι για ποδόσφαιρο ή, έστω, για μπάλα...

Χακόμπο, Γλύκος, Λίνο, Κατσικάς, Λόπεθ, Βίτορ, Σκόνδρας, Κίτσιου, Λάζαρ, Κάτσε, Τζιόλης, Γεωργιάδης, Ολίσε, Λούκας, Στοχ, Σαλπιγγίδης, Αθανασιάδης και Νέτσιντ οι εκλεκτοί του Στέφενς.

Ξεκίνημα από την αρχή, λοιπόν...

Από μηδενική βάση. From scratch που λένε και οι Βρετανοί.

Με νέα εμφάνιση. Με λίγα λόγια.

Με άποψη δική της. 

Η Μικρή Κερκίδα γύρισε. Χωρίς πολλά λόγια.

Ελπίζω να τα λέμε συχνά...

Νίκη και στο δεύτερο φιλικό παιχνίδι που έδωσε για την Ξάνθη. Στο Arena βρέθηκαν περίπου 500 άτομα τα οποία παρακολούθησαν τους Πλατέλλα, Μαρσελίνιο και Ντάνι να σημειώνουν τα τέρματα για την ομάδα του Μαρίνου Ουζουνίδη.
Τα γκόλ σημειώθηκαν στο 15', το 21' και το 55'...
Αμφότεροι οι προπονητές δοκίμασαν διάφορα σχήματα κατα τη διάρκεια του παιχνιδιού.

O Πίου δέν αγωνίστηκε...

Μπορεί να κοιτάζει (πονηρά) πρός τον Τσίπρα, αλλα επιτέλους ήρθε στη θέση του!
Είναι απο αυτά τα απλά πράγματα που μας έλειψαν ποδοσφαιρικά τα τελευταία χρόνια...
Απο τα αυτονόητα για φίλους των άλλων ομάδων που στην Ξάνθη τα βλέπαμε αλλιώς.
Σαν να έλεγες σε κάποιον γαύρο πως ο δαφνοστεφανωμένος θα έδινε τη θέση του σε κάτι άλλο, ή πως το τριφύλλι θα γινόταν δίχτυα μιας εστίας. Πως η ΑΕΚ θα έβαζε στο στήθος των παικτών της ένα σπασμένο δοκάρι και ο Άρης θα άλλαζε τον θεό του πολέμου με τον Ποσειδώνα...
Ο Αβδηρίτης φιλόσοφος, ο πατέρας της ατομικής θεωρίας, το επι σειρά ετών απο το 1967 έμβλημα αυτής της ομάδας ΞΑΝΑΓΥΡΙΖΕΙ! Συνεχίζει να έχει παρέα αλλα τουλάχιστον ξεχωρίζει. Δίνει ξανά μια ταυτότητα σε αυτή την ομάδα και επιτέλους έχει και εμφανή "πινελιά" την χρονιά ίδρυσης της.
Με την ελπίδα να συνοδευτεί και απο άλλες θετικές κινήσεις (γιατι πολύ "βάζω τα χεράκια μου και βγάζω τα ματάκια μου" έπαιξε τελευταία) περιμένουμε να μας φέρει γούρι απο εδω και πέρα!

Υ.Γ: Ο υπολογιστής μου χρειαζόταν -επειγόντως- ένα νέο wallpaper... Αναμένουμε με αγωνία τις όποιες δημιουργίες!