Αυτή η ομάδα δεν σε αφήνει ποτέ να βαρεθείς. Νόμος.

Κάθε τρις και λίγο θα βρεί κάτι για να σε αναγκάσει να ασχοληθείς μαζί της.

Είτε αυτό λέγεται περιφανής νίκη απέναντι σε δύσκολο αντίπαλο, είτε διάκριση κάθε μορφής, είτε ανακοίνωση πρός τα ΜΜΕ (τον κόσμο και λοιπούς ενδιαφερόμενους), είτε ανακοίνωση του λαού πρός τα ΜΜΕ (τη διοίκηση και τους λοιπούς ενδιαφερόμενους), είτε κάποιο απο τα αλήστου μνήμης επεισόδια, ευτράπελα, χαριτομενιές που κατα καιρούς έχουν συμβεί.

Απο αυτό το σημείο, όμως, ώς το σημείο της απόλυτης διάλυσης που εμφανίζεται στα Πηγάδια τις τελευταίες ημέρες, η απόσταση μοιάζει χαοτική. 

Εντάξει, δεκτό. Δέν ήταν εμφάνιση ομάδας που βρίσκεται στη μέση της βαθμολογίας. Απο την άλλη πάλι δέν ξέρω τί ακριβώς έπρεπε να περιμένουμε παίζοντας κόντρα στην καλύτερη ομάδα στην χώρα μας φέτος. Με πάσα επίγνωση του τι γράφω. Ο Ολυμπιακός Βόλου στηρίχθηκε φέτος στο σύνολο. Έπαιξε ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ. Όχι μπαλίτσα. Ποιά άλλη ομάδα έδειξε τα στοιχεία του αυτοματισμού και της διάθεσης να "ζωγραφίσει" στο χόρτο; Καμία. Οι μεγάλοι στηρίχθηκαν σε ατομικές ενέργειες και εμπνεύσεις. Χωρίς καμία εξαίρεση. Τιμωρία γιατί; Επειδή δεν γίναμε ξαφνικά Μπάρτσα;

Τί μας πείραξε ακριβώς ρε παιδιά; Οτι ο Μπόατενγκ δεν σκύλιασε να κερδίσει τον Ούμπιδες; Οτι οι ποδοσφαιριστές εμφανίστηκαν αδιάφοροι; Οτι η διοίκηση δέν τραβά χαλινάρια; Οτι υπάρχουν καρεκλοκένταυροι στην ΠΑΕ; Οτι όλα δείχνουν να πηγαίνουν στραβά αλλα κανείς δεν κάνει κάτι; Δέν ξέρω απο πόσες αλλαγές στην ψυχολογία έχουμε περάσει φέτος. Είναι πολλές.

Δυστυχώς όλα αυτά δεν λύνονται εν θερμώ. Αυτό που προέχει είναι να συσπείρωθείτε. Να προσπαθήσετε να κάνετε αυτό που δέν έχει καταφέρει (χρόνια τώρα) η ΠΑΕ. Να ξαναμαζέψετε εσείς τον κόσμο στο γήπεδο. Να απαιτήσετε να αλλάξουν πράγματα σε αυτό το ρημαδιό. Να μήν μασήσετε σε ανακοινώσεις του τύπου "την επόμενη χρονιά οι ποδοσφαιριστές θα παίζουν για τη φανέλα". Να περάσετε στον κόσμο το μήνυμα πως οι φανέλες δεν λένε πολλά στους επαγγελματίες. Οι καλόι επαγγελματίες, όμως, δίνουν αξία στις φανέλες. Τέτοιους χρειαζόμαστε. Ούτε ο Ούμπιδες, ούτε ο Μόνχε, ούτε ο Ντουγκλάο, ούτε ο κάθε -ίτς, -μίτς, -σίτς έγιναν σε μια χρονιά ΑΕΚ, ΠΑΟ, Καβάλα, Βόλος, ΠΑΟΚ...

Ο Έμερσον κι ο Ρατζίνσκι δέν ήταν και δεν έγιναν ποτέ αοξάρες. Αλλα τους μνημονεύουμε και θα τους θυμόμαστε για τον επαγγελματισμό τους. ΤΕΤΟΙΟΥΣ θέλουμε.

Κακά τα ψέματα Χρήστο. Εσύ διοικείς. Εσύ παίρνεις τις τελικές αποφάσεις και σε εσένα πιστώνονται τα θετικά και χρεώνονται τα αρνητικά. Είναι καλό να προσπαθείς να πιάσεις τον σφιγμό του φίλου αυτής της ομάδας. Το κακό είναι να φτάνεις στο όριο του λαϊκισμού. 

Τί πάει να πεί "Την επόμενη χρονιά η ομάδα θα έχει παίκτες που θα έχουν την νοοτροπία του νικητή, και θα παίζουν για την ομάδα, για την πόλη, για τους φιλάθλους", ε;