Ετυμολογικά, το ρεμπέτ ασκέρ αποτελείται απο δύο λέξεις. Το "ρεμπέτ" είναι προφανές και αναφέρεται στους ρεμπέτες ενω το τουρκικό "ασκέρ" έχει να κάνει με τις στρατιωτικές ομάδες.

Βέβαια, ο όρος χρησιμοποιείται ειρωνικά. Κυριολεκτικά αναφερόταν στις ομάδες των τύπων που κυκλοφορούσαν σε ομάδες στις συνοικίες της Αθήνας και του Πειραιά και "πουλούσαν μαγκιά". Στους ψεφτόμαγκες, τα παλικάρια της φακής...

Η πιο σύγχρονη χρήση της έκφρασης βρίσκει εφαρμογή σε σύνολα ή ομάδες ανθρώπων όπου οι έννοιες της οργάνωσης, της συνεργασίας, της πειθαρχίας και της εργατικότητας έχουν πάει περίπατο.

Κάτι σαν τη σημερινή Ξάνθη.

Αυτή που στο σύνολό του πρώτου μέρους θύμησε το ΣΥΜΠΑΘΕΣ γαλατικό χωριό.

Του πρώτου ημιχρόνου, οπότε και γράφεται αυτό το post.

Το δεύτερο δέν θα το δώ. 

Και πέντε γκόλ να μπούν και να τα βάλουμε όλα εμείς...

Με ΑΥΤΟ το ρεμπέτ ασκέρ εντός και εκτός γηπέδου ΔΕΝ λεει να ξαναασχοληθώ...

ΥΓ: Τη γιούχα του κόσμου δύσκολα την κόβεις απο τον τηλεοπτικό ήχο boss...