Με τη σέντρα στα παιχνίδια Παναιτωλικός-Ξάνθη και Ατρόμητος-Πανιώνιος τελειώνει για κάποιες απο τις ομάδες της λίγκας το πρώτο τέταρτο του φετινού πρωταθλήματος.

Λίγο ώς πολύ, όλοι έχουμε δεί τις δυνατότητες της φετινής Ξάνθης. Τα δυνατά και τα αδύνατά της σημεία. Εκτιμούμε πια (οι περισσότεροι ελπίζω) πως αν μη τι άλλο η φετινή ομάδα προσπαθεί να παίξει καλύτερα απο τις περυσινές. Και για να προλάβω τον φίλο μου τον Αλέκο, προσπαθεί να παίξει μπάλα. Το καταφέρνει σε μεγάλο βαθμό, γεγονός που το μαρτυρά η ως τώρα επιθετική της συγκομιδη. 'Εχουμε ήδη πετύχει το 1/3 των περυσινών μας τερμάτων. Πράγμα τουλάχιστον θετικό.

Βέβαια, έχουμε καταφέρει να δεχθούμε και παραπάνω απο το 1/3 των τερμάτων που δεχθήκαμε πέρυσι...

Πράγμα μάλλον κακό. Ένα γεγονός που έρχεται σε αντίθεση με τον κανόνα που θέλει τους προπονητές που διέπρεψαν ως αμυντικοί να δημιουργούν σκληροτράχηλες άμυνες.

Η Ξάνθη καλείται να μπαλώσει εκ των έσω το πρόβλημα, όμως με φανερή αυτή της την αδυναμία, καλείται να βρεί λύση το Δεκέμβρη. Καθώς, λοιπόν, ο Δεκέμβρης αργεί ακόμα, ας ελπίσουμε πως η επάνοδος του Βάλλα θα δώσει λύσεις.

Αύριο θα τεθούμε αντιμέτωποι με μια ομάδα που έχοντας τον αέρα του νεοφώτιστου και καλές εμφανίσεις ως τωρα στο ενεργητικό της θα προσπαθήσει να μας επιβληθεί απο το ξεκίνημα του παιχνιδιού. Βρίσκεται σε καλύτερη βαθμολογική θέση (έχοντας και δυο παιχνίδια λιγότερα), διαθέτει ένα πολύ καλό δίδυμο επιθετικών, έχει αξιόλογες μονάδς και πιθανότατα (ακόμα) άγνοια κινδύνου...

Ας ελπίσουμε πως θα ανταπεξέλθουμε αύριο...

Ειδ' άλλως, τα καμπανάκια θα αρχίσουν να χτυπούν στα Πηγάδια...

Υ.Γ: Για να σε ξαναπρολάβω Αλέκο... Ποδόσφαιρο ΔΕΝ... Θέλουμε χρόνια γι΄αυτό...