Κάποτε διάβασα ένα κείμενο (δεν θυμάμαι που) το οποίο ανέλυε τον τρόπο με τον οποίο μιλούν οι άνθρωποι όταν μετέχουν μιας συζήτησης.

Έλεγε το κείμενο πως στην ουσία υπάρχουν δύο είδη συνομιλητών.

α) Αυτοί που μιλούν γρήγορα και φωναχτά, προσπαθώντας να επιβάλουν τη γνώμη τους στους άλλους και

β) Αυτοί που μιλούν αργά, σταθερά και ήρεμα, σίγουροι για όσα έχουν να πούν.

Πάντοτε με γοήτευε ο δεύτερος τρόπος συνομιλίας. 

Αυτός που χρησιμοποίησαν σήμερα τόσο οι Ακριτες όσο και οι xanthifans. Αυτή που χρησιμοποιήθηκε και απο τον τοπικό ηλεκτρονικό τύπο. Σε κερδίζει αυτή η γλώσσα, γιατι είναι η μόνη που μπορεί να οδηγήσει σε πρόοδο, στην επίλυση προβλημάτων, στην δημιουργία ενός φιλικού κλίματος. Στην πρόοδο και την προκοπή.

Τόσο τα τοπικά ΜΜΕ όσο και οι φίλαθλοι της πόλης κέρδισαν πόντους σήμερα. Έγραψαν. Στα μάτια του κόσμου που αγαπούσε, αγαπά και θα αγαπά την ομάδα της Ξάνθης για αυτό που είναι και εκπροσωπεί και όχι για αυτό που θέλουν κάποιοι να την κάνουν...

Είναι τετριμμένο, έχει χιλιοειπωθεί αλλα αξίζει να το πούμε άλλη μια φορά απλά και μόνο γιατι κάποιοι το επιβεβαιώνουν: