Στην ιστοσελίδα των XanthiFans "τρέχει" εδω και καιρό η δημοσκόπηση για τον πολυτιμότερο παίκτη της σεζόν. Το όποιο αποτέλεσμα αυτού του poll είναι απολύτως σεβαστό, προέρχεται και απευθύνεται απο και σε άτομα που αγαπούν την ομάδα. Ο ρόλος της είναι αυτός της επιβράβευσης μιας προσπάθειας που κράτησε μια ολόκληρη σεζόν προς τον ποδοσφαιριστή που απέδωσε τα μέγιστα τόσο στον σύλλογο όσο και στην καρδιά των φίλων της.

Δυστυχώς (αναπόφευκτα) απο τη συγκεκριμένη δημοσκόπηση δεν μπορεί να επιβραβευθεί ο (συνολικά) πολυτιμότερος της φετινής σεζόν. Ο άνθρωπος που ανέλαβε την Ξάνθη στη χειρότερη στιγμή της ιστορίας της τα τελευταία δέκα χρόνια. Ο "ουρανοκατέβατος" Νίκος Παπαδόπουλος. Ο βοηθός που ξεπέρασε τον δάσκαλο, θα έλεγαν πολλοί. Γιατί πως αλλιώς μπορεί κανείς να μεταφράσει τα όσα είδε τη φετινή σεζόν στην ομάδα...

Όταν ο (για δεύτερη φορά) εκλεκτός της διοίκησης (και απολύτως αποτυχημένος στο πρώτο του πέρασμα) Γιώργος Παράσχος έφευγε "νύχτα", τη θέση του έπαιρνε ο προπονητικά άπειρος βοηθός του και παλιός γνώριμος της ομάδας μας. Τα πρώτα ερωτηματικά για την επιλογή του σβήστηκαν γρήγορα με τις πρώτες εμφανίσεις της ομάδας. Η Ξάνθη του Παπαδόπουλου εξέπεμπε φρεσκάδα, τόλμη και τσαμπουκά. Στοιχεία που είχαμε ξαναδεί (σε μικρότερο βαθμό) απο έναν άλλο βοηθό στο παρελθόν... τον Νίκο Κεχαγιά.

Ο Παπαδόπουλος δούλεψε επικεντρωμένος στην ψυχολογία των παικτών του. Δέν το λέω εγώ, ο ίδιος  το είπε πρόσφατα στον Νεκτάριο Χρισοστομίδη. Αυτό, βέβαια, δέν αρκεί για να εξηγήσει την αλλαγή της ομάδας και τα αποτελέσματα που αυτή έφερε. Σεμνός όπως είναι ο Παπαδόπουλος δέν πρόκειται να καυχηθεί για όσα δεν είπε σε εκείνη τη συνέντευξη. Για την μεταμόρφωση του Μπόατεγκ και (κυρίως) του Μαρσελίνιο. Για την επιθετική μεταστροφή της ομάδας. Για τη συνοχή που παρουσίασε ως σύνολο. Κυρίως, δε, για τον τρόπο με τον οποίο το ασκέρι των πρώτων αγωνιστικών έγινε ΟΜΑΔΑ.

Κανείς δεν άγγιξε με μαγικό ραβδί τον Έλινγκτον ώστε να μοιράζει έτοιμα γκόλ, κανείς δεν έκανε τον Κατόνγο ως εκ θαύματος δυναμικό, κανείς δεν αναγέννησε τον Κιντάνα. Κανείς δεν είπε μια μέρα στον Τσουμάνη, τον Καθάριο, τον Κομεσίδη και τους άλλους πιτσιρικάδες πως είναι οι αυριανοί στάρ. Ή μήπως αυτό ακριβώς έγινε; Τα αποτελέσματα του Νικόλα πιστώνονται σε αυτόν και μόνο σε αυτόν. Στις τέσσερις πρώτες αγωνιστικές που κοουτσάρησε την ομάδα, η ομάδα δέχτηκε το 1/6 των τερμάτων που δέχτηκαν οι προκάτοχοι στις εννιά πρώτες αγωνιστικές. Πέτυχε δε όσα γκόλ είχε πετύχει η Ξάνθη στο ίδιο διάστημα. Τυχαίο;

Ο Παπαδόπουλος έδωσε ουσία στην ομάδα. Κάτι που ως ένα βαθμό είχε προσπαθήσει να πετύχει ο Κεχαγιάς (που έφυγε με συγκομιδή 5 βαθμών, ισοπαλία με ΠΑΟ και Πανιώνιο και νίκη κόντρα στον ΠΑΟΚ). Το σημαντικότερο; Ο Παπαδόπουλος κέρδισε το χειροκρότημα του απαιτητικού Ξανθιώτη. ΑΥΤΗ είναι η μεγαλύτερη επιβράβευσή του για το έργο που πρόσφερε. Πιστεύω πως θα τη θυμάται πάντα. Εμείς σίγουρα δεν θα την ξεχάσουμε. Στην τελική, ολοι μαζι καταφέραμε να τον κρατήσουμε στον πάγκο όταν η κεφαλή έψαχνε στας Ευρώπας για τον αντικαταστάτη του...

Είναι δύσκολο να ξεχάσεις τους MVP σου. Όσα χρόνια κι αν περάσουν.