Πραγματικά δεν ξέρω πόσες φορές έπιασα τον εαυτό μου να βλέπει τις αντιδράσεις του Νίκου Παπαδόπουλου γι' αυτά που ξετυλίγονταν μπροστά στα μάτια του...

Ξέρετε, συνήθως γι' αυτά που πρόκειται να δούμε σε ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι παίρνουμε μια γεύση από το ζέσταμα. Καταλαβαίνουμε πολύ συχνά πώς θέλει να αγωνιστεί ένας προπονητής. Στο σημερινό ζέσταμα της Ξάνθης δουλεύτηκαν κατά κόρον οι σέντρες από τα πλάγια.

Δεν χρειάζεται θεογνωσία για να καταλάβεις πως ο Νίκος Παπαδόπουλος είχε "διαβάσει βουλωμένο γράμμα" το ίδιο που είχε διαβάσει ο Χάρης προ ημερών, το ίδιο που είχαν διαβάσει και όλοι όσοι απλά περίμεναν τον Εργοτέλη να κλείνεται πίσω σε διπλή ζώνη άμυνας.

Τρεις τρόποι υπάρχουν στο σύγχρονο ποδόσφαιρο για να ανοίξεις μια τέτοια άμυνα:

1) Παιχνίδι με σέντρες από τα άκρα (το ζέσταμα που λέγαμε)

2) Κάθετες "συστημένες" μπαλιές (τις οποίες δεν διαθέτουμε)

3) Κωλοφαρδία...

Τις περισσότερες φορές που το μάτι μου έπεσε στον πάγκο, ο Νικόλας φώναζε "ανοιχτείτε" ή "ανεβείτε". Αφ' ενός για να βγει το παιχνίδι μας από τα άκρα και αφ' ετέρου γιατί οι γραμμές μας στο γήπεδο απείχαν τόσο η μία από την άλλη όσο ο Γενάρης απο τον Ιούλιο...

Τα υπόλοιπα τα διαβάσατε από τον Χρήστο, οπότε να μην το κουράζουμε το θέμα. 

Στο ρεζουμέ, μπράβο στον Κώστα Φλίσκα γιατί το πάλεψε και μπράβο στον Μπόατενγκ γιατι παρουσιάζει ένα σταθερά καλό πρόσωπο χωρίς κορδελάκια φρου-φρού και αρώματα. Η πολύ ντρίμπλα σκοτώνει την ομαδικότητα.

Υ.Γ: Δέν κρατιέμαι, θα το πώ: Ένα μεγάλο μπράβο στον Μίκα. Τραβάει ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ τώρα τελευταία και δεν το αξίζει. Δυστυχώς, ακόμα και η που...ά (σσσσ... μας διαβάζουν και μικρά παιδιά) είναι στο πρόγραμμα...

Υ.Γ1: Κάθε φορά που έρχεται αυτή η πουτάνα η μέρα θυμάμαι πως αυτή η πουτάνα (αυτά δεν πειράζει, ας το διαβάσουν) η κωλοπόρτα έπεσε λίγη ώρα αφ΄ότου περάσαμε απο εκεί πάνω σε αυτό το παλικάρι που για να ξορκιστεί το κακό της έδωσε το όνομά του... Σταμάτη, ζείς...
Υ.Γ2: Φίλε, είπαμε: Όσα δεν φτάνει η αλεπού...