Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010
Εντάξει, παραδέχομαι πως η φωτογραφία είναι υπερβολική. Ο Νίκος Παπαδόπουλος προφανώς δεν είναι ιδιοκτήτης μιας τέτοιας επιχείρησης. Καθόλου υπερβολικό δεν ειναι, πάντως, το συμπέρασμα που βγαίνει απο τις εμφανίσεις των πρώτων αγωνιστικών. Η ομάδα χρειάζεται (επειγόντως) ένα ρεκτιφιέ.
Κάποιοι θα έλεγαν πως χρειάζεται και έναν αγιασμό με τις απουσίες που προκύπτουν εν όψη του αγώνα κόντρα στην Κέρκυρα. Δέν έχουν και άδικο.
Για την ώρα, περιμένουμε απλά να δούμε την εμφάνιση της Ξάνθης στο σημερινο παιχνίδι. Σε έναν αγωνιστικό χώρο που ουσιαστικά είναι "ουδέτερος" και για τις δύο ομάδες. Αφ' ενός γιατι η γηπεδούχος ομάδα δέν έχει πατήσει το χόρτο (καθώς αυτό έπρεπε να "δέσει" έπειτα απο την πρόσφατη τοποθέτησή του) και αφ'ετέρου γιατι πρόκειται για ένα απίστευτα βαρύ γήπεδο λόγω των συνεχών βροχοπτώσεων των τελευταίων ημερών. Μήν σας ξεγελάσει η εικόνα του στην τηλεόραση. Τις τελευταίες δύο εβδομάδες έβρεχε καθημερινά στη Δυτική Ελλάδα.
Τί να περιμένουμε σήμερα; Θαύματα θα έλεγε κάποιος.
Η λογική λέει πως η χειρότερη επίθεση της λίγκας (και μια απο τις τρείς χειρότερες άμυνες) δέν έχει πολλές ελπίδες κόντρα σε μια ομάδα που πηγαίναι ανέλπιστα καλύτερα απο ότι προσδοκούσε.
Απο την άλλη, άν το ποδόσφαιρο ήταν απλή λογική τα μάτς δεν θα παίζονταν ποτέ.
Μέχρι να εμφανιστεί η διάδοχη κατάσταση στον πάγκο της Ξάνθης, ο Παπαδόπουλος έχει τις εξής επιλογές:
Βαστάμε πίσω και ότι βγεί.
Μεταξύ μας; Δέν είναι και κακή ιδέα. Αρκεί αυτο το "και ότι βγεί" να συνοδεύεται και απο μια στοιχειώδη επιθετική τακτική.
Προ ημερών, μεταξύ σοβαρού και αστείου, σας έγραψα για λύση απο την Ιβηρική χερσόνησο...
Τί σου είναι η ζωή... Χοσέ Ανχελ Θιγάντα... Κι αν σου κάτσει; Αν δέν σου κάτσει βέβαια, υπάρχει ακόμα η λύση του Χουάν Πάμπλο Ντερμιντζάκι...
Μα καλά, με τα χάλια που έχουμε πάμε να προσλάβουμε τον μοναδικό τεχνικό που νικήσαμε φέτος;
Υ.Γ: Καλή επιτυχία Νικόλα!
