Πρίν απο (όχι και τόσο πολύ) καιρό, έγραφα σε ετούτο τον χώρο πως η Ξάνθη, πέρα απο τις όποιες μεταγραφικές κινήσεις κάνει, οφείλει να βρεί κάτι που έχασε με την αποχώρηση απο την ενεργό δράση του Γιάννη Παπαδημητρίου: έναν αρχηγό. Όχι απαραίτητα αυτόν που θα φορά το περιβραχιόνιο, αλλα τον παίκτη που θα μπορεί με μια κίνηση, μια κουβέντα, ένα νεύμα, να ντοπάρει τον συμπαίκτη.
Τον ποδοσφαιριστή αυτόν η Ξάνθη τον βρήκε την προηγούμενη εβδομάδα στο πρόσωπο του Τζόρτζ Μπόατεγκ. Παίκτης με φυσικά προσόντα (μεγάλη δύναμη και αντοχή) αλλα και ηγετικές ικανότητες.
Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός πως ο Ολλανδός ήταν αρχηγός τόσο στην Μίντλεσμπρο όσο και στη Χάλ, σε ένα πρωτάθλημα που οι αρχηγοί είναι παραδοσιακά Βρετανοί.
Ίσως απο τότε κάποιος να πρόσεξε τον Μπόατεγκ στην ομάδα μας. Απο εκείνη τη βραδυά στο Ρίβερσαϊντ στις 15 Σεπτέμβρη το 2005...
Κάποιο ματάκι πρέπει να γυάλισε βλέποντας τον Τζόρτζ να πετυχαίνει το 1-0 στον πρώτο απο τους δύο αγώνες της Ξάνθης στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Κάποιος θα σκέφτηκε "ωραίος παίκτης... Να τον είχαμε στην ομάδα!"
Όπως λέει κι ο Κοέλο, άν θέλεις να αποκτήσεις κάτι πάρα πολύ τοτε το συμπαν συνομοτεί υπέρ σου...
Τυχαίο; Δε νομίζω...