Κακά τα ψέματα...
Τα τελευταία χρόνια (κυρίως λόγω κακών επιλογών και της δεινής βαθμολογικής κατάστασης στην οποία βρισκόμασταν) ο κόσμος της ομάδας το μόνο που προσδοκούσε ήταν να μείνει η ομάδα στην κατηγορία. Φέτος τα πράγματα έχουν αλλάξει:
1) Οι μεταγραφικές κινήσεις της ομάδας είναι απόλυτα στοχευμένες. Βοηθά και η κρίση, όμως το πνεύμα ορθολογισμού που εξαγγέλθηκε σε εκείνο το περίφημο δείπνο δείχνει να τηρείται...
2) Καθώς φαίνεται (και μέχρις αποδείξεως του ενάντιου) η πρόσληψη του Νίκου Κεχαγιά σήμανε και την αλλαγή αγωνιστικής νοοτροπίας. Καθαρό 4-4-2, διακριτές γραμμές με ξεκάθαρες αρμοδιότητες, ταχύτητα και θέαμα (όπου μας παιρνει).
3) Στα πλαίσια των παραπάνω, οι μεταγραφές της ομάδας οριοθετούνται απο κάποιες βασικές αρχές. Μας αρέσει η Βρετανική αγορά (λογω αγωνιστικού στυλ παιχνιδιού και σωματικών προσόντων που απαιτούνται), ρίχνουμε ομως και μια κλεφτή ματιά σε θεαματικούς ποδοσφαιριστές που μπορούν να τραβήξουν κόσμο.
4) Το πλάνο με την στελέχωση του τεχνικού επιτελείου απο "δικά μας" παιδιά δείχνει να δουλεύει. Τα αποτελέσματα θα κριθούν αργότερα, όμως φαίνεται πως υπάρχει διάθεση για συνεργασία και καλό κλίμα.
5) Το μόνο "μελανό" σημείο στην όλη κατάσταση, η περίπτωση Σότζε. Εκεί, η ΠΑΕ υπέπεσε στο παδικό λάθος του παρελθόντος να βιαστεί να ανακοινώσει ένα καλό όνομα πρίν να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες για το τσεκάρισμά του... Εν ολίγοις, εκτέθηκε απο την βιασύνη της να μην περιμένει τα ιατρικά τεστ... Βίζα; Δεν υπήρξε τέτοιο θέμα ποτέ...
Πάμε καλά. Θέλουμε το κάτι παραπάνω στην μεταγραφική αγορά. Εν μερη το πετύχαμε με το δίδυμο Στρμπά-Μπόατεγκ, όμως αν μπορέσουμε θα πάμε γισ την μια καλή κίνηση.
Γιατί; Μα καλά δεν βλέπετε τι έχουν πάρει ως τώρα οι άλλοι;